PUBLIC PLAY

4CMDi - dec/jan 2017

Intro

Dit project is onderdeel van de mastermodule: public play, een mastermodule rond het creëren van interactie in de publieke ruimte. Het doel van de interactie is om passanten te laten interageren met de installatie en met elkaar. Hierbij was er één vereiste: een netwerk/communicatietool creëren waarbij meerdere onderdelen, die geasocieerd worden met spel, met elkaar in verbinding staan.

Na meerdere brainstormsessies over materialen die gekoppeld kunnen worden aan het spelelement, kwam het team op PVC buizen. Online vonden we een interessante afbeelding van een installatie die hiermee werkt. De verschillende buizen vormen samen een communicatienetwerk waarmee medewerkers met elkaar kunnen communiceren zonder zich naar de ruimte te moeten begeven. De buizen die in de installatie verwerkt zijn, hebben verschillende felle kleuren en leuke vormen waartoe mensen snel aangetrokken worden.

Een andere inspiratiebron is ‘Knock Stop Music’ van de Daily Tous les Jours designstudio. Dit is een interactieve verkeerslichteninstallatie die de weerskanten van de straat met elkaar verbindt. Door de drukknoppen van de verkeerslichten aan te raken, kunnen voorbijgangers muziekklanken produceren en zo communiceren met mensen aan de overkant. Voorbijgangers worden hierbij aangemoedigd om samen te werken en op deze manier melodieën te creëren. Daarnaast wordt ook hun creativiteit door de ‘Knock Stop Music’ installatie gestimuleerd (Daily Tous Les Jours, http://www.dailytouslesjours.com/project/knock-stop-music/).

Uit beiden projecten haalden we inspiratie en zo kwamen we tot ons concept: ‘Een hard gelach’ in de Vennestraat.



Conceptbespreking

‘Een hard gelach’ in de Vennestraat bestaat uit een netwerk van PVC buizen die met mekaar in verbinding staan. De buizen worden aan beide kanten van de straat geplaatst. Ze hebben allemaal een andere felle kleur en bevatten een drukknop en leds. Uit elke buis komen verschillende lachgeluiden. De bedoeling is dat voorbijgangers elkaar via de buizen kunnen triggeren. Door drukknop in te duwen aan de ene kant van de straat, start het lachgeluid aan de overkant van de straat en lichten de leds op. Op die manier kan er interactie gecreëerd worden tussen de passanten onderling. Via de buizen kunnen ze elkaar ‘begroeten’ en aanmoedigen om een respons (lees: een druk op de knop) terug te krijgen. Met deze lachgeluiden en de felle kleuren van de pvc- buizen trachten we meer humor, levendig-, en vrolijkheid in het straatbeeld te brengen.



Prototypes

In het ‘Een hard gelach’-concept worden PVC buizen geaugmenteerd tot onderdelen van een communicatienetwerk. Om een beter zicht te krijgen op interessante vormen en kleuren, werden er eerst prototypes in Photoshop gemaakt. Zo kwam het team tot drie interessante vormen en felle kleuren die samen een sterk geheel vormen.

Het uiteindelijke eerste prototype maakt gebruik van één pvc- buis per installatie. Dit omdat het lang zoeken was naar een bevestigingsmechanisme en we niet tot een stevig, toch mobiel mechanisme kwamen.

De software, hardware en materialen die voor het ‘Een hard gelach’-concept gebuikt werden zijn: Arduino, Raspberry Pi, Adafruit leds, een drukknop, MDF platen van 4mm voor de casing rond de buis, muziekboxen en plexiglas om de leds te beschermen.

De code is geschreven in Arduino en Processing en de server die gebruikt wordt voor het mobiele netwerk is 'Spacebrew' (www.spacebrew.com). De code werd doorheen het project verschillende keren aangepast en verder uitgebreid. Startend met kleine tests rond: leds laten branden, er een drukknop aan verbinden, werken met Spacebrew,… De uiteindelijke code, gebruikt voor het eerste prototype werkt als volgt: Arduino stuurt aan de hand van lettercode’s een signaal naar Processing. Processing geeft op zijn beurt signaal aan de Spacebrew server. In de code wordt er gebruik gemaakt van delays, hierdoor kon de ene buis niet communiceren wanneer de andere buis aan het communiceren was. Daarom is er in Arduino ook gewerkt met de “interrupt” functie. De Spacebrew server zorgde voor de mobiele connectie en was tevens ook een zeer betrouwbare partner om wireless signalen door te sturen van de ene naar andere computer.









Testen van prototypes

Om de installatie te testen, werden beide buizen opgehangen aan weerskanten van de Vennestraat. Hierbij werd het snel duidelijk dat niet veel mensen er uit zichzelf naartoe stappen. Bij de ‘Knock Stop Music’ installatie zijn de verkeerslichten opgesteld aan een zebrapad. Dit is een plaats waar mensen sowieso langs moeten om de weg over te steken. Ze moeten er m.a.w. niet naartoe getrokken worden, maar gaan er automatisch heen. Ook op de knoppen duwen om over te steken is een automatisme. Verkeerslichten hebben al een bepaald doel dat door er een spelelement aan toe te voegen omgevormd wordt tot een nieuwe communicatietool.

Bij de ‘Een hard gelach’-installatie blijkt het moeilijker om mensen te laten participeren. Het lijkt dat voorbijgangers niet meteen het doel van de installatie begrijpen. Doordat de buizen vrij ver uit elkaar hangen en niet altijd allebei zichtbaar zijn door auto’s die langs beide kanten geparkeerd staan, is het niet meteen duidelijk dat ze in verbinding staan met mekaar. Zo was er een moment dat een voorbijganger de knop wel induwde, maar doordat er een grote bestelwagen voor de andere buis stond, kon hij het effect van zijn actie niet waarnemen.

Ook voorbijgangers de knop laten indrukken, bleek een opgave te zijn. Veel voorbijgangers keken wel naar de buizen, maar deden er verder niets mee. Het leek dat ze meer begeleiding nodig hadden. Daarom deden we een test waarbij de drukknop extra benadrukt werd door er een papier met een pijl en “druk hier” bij te hangen. Dit had wel effect want binnen de 5 minuten drukte een vrouw uit zichzelf de knop in.

Tot slot zorgde het lawaai van het verkeer in de Vennestraat ervoor dat voorbijgangers de geluiden aan de overkant niet goed hoorden. De boxen die in de installatie gebruikt werden waren niet sterk genoeg om hier bovenuit te komen.





Evaluatie

Uit deze opstelling hebben we veel geleerd, dit vooral inzake: design, feedback van de installatie en de plaatsting ervan.

Qua design hebben we geleerd dat een installatie in de publieke ruimte echt wel eruit mag springen en dit zelfs moet om op te vallen in het straatbeeld. Onze buizen vielen wel op maar vervaagden ook weer in het drukke straatbeeld door zijn kleine omvang. Daarnaast hebben we gebruik gemaakt van schreewerige kleuren, de vorm moet bijgevolg dezelfde connotatie geven. Durven is dus de boodschap.

Qua feedback hebben we interactiematig een gegeven over het hoofd gezien. In het huidige eerste prototype kwam de feedback van het indrukken van de knop enkel uit de geconnecteerde buis. Echter door de drukke straatomgeving en de kleine geluidsinstallatie gebruikt in het prototype, verviel deze feedback helemaal. Hierdoor zagen passanten het gevolg van hun actie niet en werd het doel niet begrepen. Het bleek dus essentieel dat de gebruikte buis eveneens feedback gaf en zo de connectie naar de andere buis versterkt werd.

Qua plaatsing hebben we geleerd dat er in de publieke ruimte rekening moet worden gehouden met verschilende factoren: stevigheid, mobielheid, veiligheid en bescherming tegen weersfactoren. Ook de locatie van speelt een belangrijke rol. Onze locaties lagen een een passagezone. Hierdoor wordt het extra moeilijk om mensen te laten participeren, ook was de bedoeling van onze buizen door de plaatsing minder duidelijk. De plaatsing van de interactieve verkeerslichten van ‘tous les jours’ lagen op een stopplaats. Niet zomaar een lukrake beslissing mits verkeerslichten reeds een bepaalde connotatie van ‘drukken op’ met zich mee dragen. Het bertrekken van mensen in het project verliep hier dus meer natuurlijk. Een zeer sterk gegeven in hun project.

BESTANDEN OP GITHUB